PERSBERICHT | Mannenmoed

Marian Weijer schreef het boek MANNENMOED, over een lange eeuw in een roerige wereld. 

Mannenmoed beschrijft het leven van twee mannen in een lange eeuw. De oudste Lieuwe Weijer (1886 – 1967) werd geboren in Blessum vlak bij Leeuwarden op het arme Friese platteland als zoon van een kleine boer. Na de lagere school moest hij gaan werken. Naast zijn werk in de zuivelfabriek haalde hij staatsexamens voor onderwijzer, hoofd van de school en leraar. Zijn hart lag bij de boerenjeugd en daar zette hij zich een leven lang voor in. In Dronryp, Munnikezeil werkte hij als onderwijzer en in de Westhoek ( Het Bildt) was hij hoofd van een dorpsschooltje. Hij was later verbonden als adviseur bij ‘Landbouw en Maatschappij’ , een boerenactiebeweging in de crisisjaren van de jaren dertig van de vorige eeuw. Deze beweging had veel aanhang op het Drentse en Friese platteland en ook in andere provincies waar kleine en arme boeren woonden. De beweging gleed in de jaren vlak voor de oorlog af naar de NSB. Het einde van zijn leven bracht hij door in een serviceflat Nylanstate aan het Harinxmakanaal in Leeuwarden. Daar kon hij eindelijk weer de hele dag zijn geliefde Fries praten.

Zijn zoon Karel Willem Weijer ( 1920 – 2015) was muzikaal, kon prachtig tekenen. Eigenschappen die zijn vader van zijdelings belang vond. Hij wilde architect worden, maar werd naar de kweekschool in Meppel gestuurd waar hij in 1943 tot zijn verrassing in een bijzonder Daltonexperiment terecht kwam. Karel vond daar zijn idealen en werd uiteindelijk leraar aan de pas geopende Rijkskweekschool in Heerenveen waar vooral teleurstellingen wachtten.

Belangrijke thema’s in het boek zijn de invloed van het landbouwbeleid, onderwijsvernieuwingen en politiek maatschappelijke ontwikkelingen op de levens van de twee mannen en hun naasten. Hun onderlinge relatie, hun verwachtingen, dromen en teleurstellingen zijn van allen tijden, maar ook uniek in de lange eeuw van hun bestaan.

OVER DE AUTEUR

Marian Weijer, dochter en kleindochter van de hoofdpersonen, groeide op in Heerenveen. Later was ze werkzaam als directeur van een basisschool en docent en ontwikkelaar in het middelbaar beroepsonderwijs. Na haar pensioen wilde ze meer weten over ‘Landbouw en Maatschappij’ een organisatie die regelmatig even ter sprake kwam. Haar vader wilde daar niets over zeggen, het had te maken met de oorlog dat begreep ze wel. En waarom was haar vader niet gelukkig in zijn werk? En oom Johan die vlak na haar geboorte overleden was in Assen aan TBC, wat was daarmee gebeurd? Ze interviewde haar vader die sinds 1958 in Heerenveen woonde, bracht dagen door in het Nationaal Archief, archieven in Friesland. Las de jaargangen van ‘De Bildtsche Courant’ die tijdens de Eerste Wereldoorlog verschenen bij de drukker Hoekstra in St. Annaparochie. Lieuwe Weijer woonde in die jaren in Westhoek. Ze sprak met oud- collega’s van haar vader en oud-leerlingen en vond de schrijver van het proefschrift over ‘Landbouw en Maatschappij’. Ze schreef een historische roman. In de verantwoording van haar boek citeert ze Mirjam Hengel, biograaf van Remco Campert:
‘Het in kaart brengen van geschiedenis vraagt om feiten, maar om iemands essentie is fictie nodig.’